Oleh : Norkumala Binti Awang
KEJAHILAN dan kekurangan ilmu serta maklumat masyarakat Islam tentang keutamaan dalam Islam kadangkala menyebabkan segelintir meletakkan perkara yang utama itu tidak kena pada tempatnya. Akibatnya, timbul kelompongan dalam masyarakat menyebabkan ia menjadi keributan yang tiada sudahnya.
Dilema yang melanda masyarakat Islam hari ini bukan setakat berkisar kepada makanan malah melibatkan perubatan. Ia meliputi penjagaan kesihatan dan ubatan yang turut mengalami kemelut berhubung soal halal dan haram.
Masyarakat Islam amat prihatin dengan penggunaan bahan bersumberkan babi kerana ia melibatkan soal halal dan haram serta menjadi satu persoalan dasar dalam setiap penjuru kehidupan. Lantaran isu penggunaan unsur babi dan bahan haram lain menjadi suatu permasalahan yang tiada hujungnya.
Meninjau isu-isu terkini dalam dunia farmaseutikal, banyak perubahan dan perkembangan berlaku. Halal memasuki bidang farmaseutikal membawa kepada perubahan dalam penghasilan ubat yang ketat. Malaysia terkehadapan dalam dunia penghasilan vaksin dan biofarmaseutikal kerana mewujudkan standard MS 2424:2010. Ia merupakan perkembangan positif kerana kita amat bergantung kepada dunia luar dalam penghasilan ubat-ubatan.
Banyak sekali penggunaan unsur yang berasaskan babi dan benda haram menjadi bahan dalam penghasilan ubat-ubatan. Disebabkan penggunaan gelatin begitu meluas, masyarakat Islam juga berkemungkinan banyak terdedah kepada penggunaan ubat-ubatan haram disebabkan sumber gelatin yang tidak halal. Sebagai umat Islam, adakah kita dapat memastikan gelatin di dalam ubat yang kita telan datangnya daripada sumber yang halal?
Di Malaysia, terdapat beberapa fatwa dan hujah diwartakan. Diharapkan ia mampu melegakan pengguna Islam dalam menangani kemelut berkaitan farmaseutikal. Sudah jelas apa yang diharamkan dalam Islam itu akan membawa kemudaratan. Begitu juga berkenaan babi yang sudah termaktub haram dalam al-Quran disebabkan kemudaratannya.
Namun begitu, kita tidak boleh lari daripada aliran yang menyatakan bahawa boleh menggunakan unsur babi jika tiada alternatif lain. Dalam hal ini, Islam menetapkan kelonggaran atas prinsip darurat jika tiada alternatif selain menggunakan unsur babi.
Dari sudut lain, seandainya ubat-ubatan tersebut sangat diperlukan untuk menyelamatkan nyawa dan tiada ubatan lain yang menyamai fungsinya, terdapat kelonggaran yang membolehkan pengunaan ubat tersebut. Ia juga berdasarkan pendapat yang dikemukakan oleh pakar perubatan yang merawat dan lebih mengetahui tentang keadaan pesakit pada waktu kecemasan itu. Islam amat memudahkan dengan syarat ia digunakan mengikut kadar yang diperlukan sahaja.
Walau bagaimanapun, umat Islam tidak seharusnya bergantung selamanya kepada prinsip darurat dalam mencari jalan penyelesaian bagi sesuatu perkara. Masanya sudah tiba untuk mengubah nasib ummah agar tidak dibelenggu dengan masalah sebegini. Syariat Islam sememangnya menyediakan jalan keluar bagi sesuatu yang rumit melalui prinsip darurat, tetapi umat Islam perlu insaf bahawa Allah sentiasa memberikan peluang kepada mereka mengubah situasi kehidupan.
Satu persoalan yang mungkin timbul ialah sampai bila prinsip darurat itu boleh digunakan? Di sini, pentingnya pihak penguasa mengambil peranan yang sewajarnya kerana masyarakat Islam amat sensitif apabila melibatkan perkara yang berhubung dengan babi.
Jadi, sekiranya sudah ada alternatif yang boleh menggantikan ubat sedia ada daripada sumber babi dengan keberkesanan dan impak yang sama, mengapa hujah darurat masih perlu digunapakai? Tidak timbul darurat disebabkan kos yang tinggi untuk pengeluaran ubat yang halal.
Pihak berkuasa perlu bersifat proaktif dalam menangani isu kehalalan produk farmaseutikal. Realiti pada hari ini, umat Islam masih keliru dengan penjualan ubat-ubatan yang mengandungi unsur babi. Ubat-ubatan yang mengandungi unsur babi adalah haram menurut Islam tetapi penjualannya masih dibenarkan di Malaysia jika ia menepati syarat-syarat pendaftaran yang ditetapkan terutama dari segi kualiti, keselamatan dan label produk yang menyatakan sumber haiwan yang digunakan.
Ia dilihat untuk membolehkan mereka yang bukan beragama Islam menggunakannya dan orang bukan Islam mengelakkan daripada menggunakannya ataupun boleh menggunakannya jika atas dasar darurat seperti yang dibenarkan dalam Islam.
Oleh itu, apa yang penting di sini perlunya pengamal perubatan yang telus dan bertanggungjawab untuk memberitahu tentang jenis ubat yang dipreskripsikan kepada pesakitnya. Ketelusan pihak hospital dan pakar perubatan amat diharapkan masyarakat Islam dalam hal sebegini.
Pengguna juga tidak dapat lari daripada perlu memantapkan diri dengan ilmu dan maklumat agar tidak terpedaya atau kelesuan dalam mengikuti arus perdana. Sebagai pesakit atau pengguna, hak yang dimiliki perlu ditegakkan melalui maklumat yang sahih dan tidak mempunyai persepsi bahawa ubat yang halal sahaja yang akan dijual atau dipreskripsikan oleh doktor.
Disebabkan itulah, kadangkala umat Islam sendiri terlepas pandang dan akhirnya tidak menyedari menggunakan ubat yang diharamkan dalam Islam. Kita yang sewajarnya memulakan tindakan untuk mendapatkan perkhidmatan/ubatan yang terbaik demi kemaslahatan bersama.
Kesimpulannya, umat Islam seharusnya memantapkan diri dengan ilmu dan maklumat agar lebih mudah menghadapi apa jua permasalahan yang melibatkan persoalan kehidupan. Umat Islam wajar terkehadapan dalam membuat penyelidikan dan penghasilan ubat- ubatan halal selaras dengan permintaan yang tinggi dan kebergantungan mereka untuk mendapatkan penjagaan kesihatan yang baik selaras dengan tuntutan Islam.
PENULIS ialah Pegawai Penyelidik Pusat Kajian Sains dan Alam Sekitar, Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM)
Sumber : http : //www.utusan.com.my/
Tiada ulasan:
Catat Ulasan