PERNAHKAH kita mendengar beberapa
perkataan digunakan kumpulan tertentu yang tidak kita fahami? Anehnya, ahli
kumpulan yang guna perkataan tersebut memahaminya. Bahasa ini dikenali sebagai
slanga. Secara ringkasnya, bahasa slanga ialah yang digunakan oleh satu
kelompok manusia dan hanya kelompok tersebut memahaminya serta dianggap bahasa
tidak rasmi.
Sesuatu kelompok masyarakat itu
mempunyai bahasa slanganya sendiri dan hanya kelompok itu yang memahaminya.
Bahasa slanga yang digunakan juga berbeza antara satu tempat dengan tempat
lain.
Bahasa slanga pada mulanya
digunakan oleh pelajar-pelajar universiti kerana persekitaran mereka
menyebabkan berkembangnya bahasa ini. Antara contoh bahasa slanga dalam
kalangan pelajar universiti seperti yang ditulis oleh Nik Safiah Karim dalam bukunya ialah ‘snake’ (pensyarah yang
tidak memberi soalan peperiksaan kepada mahasiswa seperti dikehendaki),
‘kacang’ (mata pelajaran yang senang), ‘koyak’ (gagal), ‘karipap’ (gred D) dan
lain-lain lagi. Selepas pelajar-pelajar universiti, artis-artis rok (rock) juga
banyak menyuburkan bahasa slanga. Istilah-istilah seperti ‘tangkap leleh
(mengasyikkan), ‘tangkap cintan’ (jatuh cinta), ‘tangkap nangis’ (sedih) dan
‘mengancam’ (hebat) begitu popular. Kumpulan yang ketiga sering dikaitkan
dengan bahasa slanga ialah remaja. Antara istilah popular dalam kalangan mereka
ialah ‘mat rempit’ (remaja yang menunggang
motosikal dalam keadaan berbahaya), ‘cun’ (cantik), ‘jambu’ (cantik), ‘balak’
(teman lelaki), ‘pak we’ (teman lelaki), ‘mak we’ (teman wanita), ‘skema’
(terlalu mengikut peraturan), dan lain-lain lagi.
Bahasa slanga yang digunakan
berbeza antara satu kumpulan dengan kumpulan lain. Contohnya, ada kumpulan yang
menggunakan ‘ayam’, ‘burung’ atau ‘sanggul’ untuk merujuk kepada pelacur.
Bahasa slanga juga telah dikenal
pasti wujud dalam bahasa-bahasa lain di dunia seperti bahasa Inggeris,
contohnya, ‘whale tail’ iaitu ikatan pinggang berbentuk ‘Y’ pada seluar dalam,
dan ‘muffin-top’( bahagian daging daripada pinggang yang terjulur keluar
apabila memakai seluar atau skirt yang ketat).
Saya telah berjaya mengesan
beberapa bahasa slanga yang digunakan oleh pelajar asrama di sebuah sekolah.
Antara perkataan yang digunakan ialah ‘mengisi’ (memukul), ‘relay’ (merokok
secara beramai-ramai), ‘pejabat’ (tandas tempat merokok), ‘mengopi’ (meniru
dalam peperiksaan), ‘spongebob’ (orang yang mempunyai suara nyaring),
‘tenggiling’ (telefon bimbit), ‘toyol’ (membawa nota dalam peperiksaan) dan
‘loga’ (orang yang berambut keriting). Namun seperti yang dijelaskan sebelum
ini, istilah ini kemungkinan berbeza dengan istilah yang digunakan oleh pelajar
di asrama sekolah lain.
Beberapa faktor wujudnya bahasa
slanga telah dikenal pasti, antaranya untuk menunjukkan identiti kumpulan
berkenaan. Faktor-faktor lain ialah tekanan emosi yang dihadapi oleh remaja
sama ada dari aspek pelajaran, percintaan dan kewangan menyebabkan bahasa
slanga tercipta selain sebagai tujuan berjenaka dengan rakan-rakan mereka.
Remaja juga cuba untuk meringkaskan perkataan demi mempercepat sebutan di
samping menyatakan sesuatu yang lucah dan abstrak secara tersirat. Bagi
sesetengah kumpulan pula, beberapa istilah dicipta untuk mengelakkan kegiatan
negatif mereka diketahui orang lain.
Sebagai kesimpulannya, walaupun
perkembangan bahasa slanga ini sukar dibendung akibat daripada perkembangan
teknologi, namun gejala ini harus dikawal terutama dalam urusan-urusan rasmi
agar bahasa Melayu terus terpelihara. Kita bimbang jika bahasa slanga terus
berleluasa, kemungkinan besar akan timbul silap faham antara pengguna bahasa
Melayu. Marilah sama-sama kita mempertahankan bahasa Melayu. Akhir kata
“Cintailah Bahasa Kita, Bahasa Jiwa Bangsa”.
Ruangan ini dikelolakan oleh
DBP Wilayah Timur
Sumber : http : //www.sinarharian.com.my/