Oleh : Rejal Arbee
Teliti kaedah penguatkuasaan
bagi pastikan pemandu patuhi peraturan
Pelaksanaan Sistem Penguatkuasaan
Automatik (AES) terus saja menimbulkan pelbagai reaksi yang mempersoalkan
pelbagai aspek sistem itu termasuk cara ia dilaksanakan dan bagaimana perkara
untuk mengurangkan kemalangan pun perlu diswastakan.
Diakui ia diwujudkan dengan
tujuan mengurangkan kemalangan yang semakin meningkat dan meragut banyak nyawa.
Dua daripada sebab utama kemalangan yang dikenal pasti ialah tidak mematuhi
lampu isyarat dan memandu laju. Oleh itu, kamera untuk mengesan pesalah di
bawah sistem itu dipasang di tempat di mana banyak berlaku kemalangan kerana
melanggar lampu merah atau memandu dengan laju. Sememangnya hasrat kerajaan
adalah baik tetapi niat baik saja tidak memadai sekiranya ia menimbulkan banyak
rungutan ramai.
90 negara sudah laksana
Kementerian Pengangkutan berusaha
sedaya upaya untuk menghadapi rungutan tetapi perasaan tidak puas hati terus
saja timbul walaupun ia dilaksanakan dengan tujuan mendorong pengguna jalan
raya lebih bertanggungjawab apabila memandu.
Dikatakan kerajaan telah meneliti
sistem itu sejak 2003 lagi dan mendapati lebih 90 negara di seluruh dunia sudah
melaksanakannya hingga ada yang mendapati ia berjaya mengurangkan kejadian
kemalangan jalan raya sehingga 60 peratus.
Bagaimanapun, kerajaan juga
menyatakan bahawa sistem itu diadakan bukan bertujuan menghukum pemandu tetapi
ditujukan hanya kepada mereka yang tegar melakukan kesalahan dengan harapan
penguatkuasaannya boleh mendorong mereka mengubah corak memandu supaya sentiasa
mematuhi peraturan jalan raya.
Ramai pemandu, baik kenderaan
awam, teksi, lori dan bas dan penunggang motosikal tidak menghiraukan pengguna
jalan raya lain dan hanya mementingkan diri sendiri saja. Kementerian
Pengangkutan menjamin bahawa isyarat mengenai wujudnya kamera diadakan
secukupnya untuk memberi amaran awal kepada pemandu mematuhi had laju.
Malangnya ia berupa janji saja kerana tanda amaran awal tidak terdapat di semua
tempat. Misalnya di Lebuhraya Lembah Klang Selatan (SKVE) kira-kira 200 meter
selepas persimpangan dari LDP menghala ke Bangi dan Semenyih, papan tanda
amaran tidak jelas. Malah tanda had laju di situ juga tidak kelihatan.
Sebagai sebuah lebuh raya
tentunya pengguna menganggapkan had lajunya ialah 110km/j tetapi bagi laluan
itu hingga ke persimpangan ke Uniten (Universiti Tenaga) ia adalah hanya 90
km/j saja. Ini menimbulkan kesangsian kenapa diwujudkan had laju berbeza untuk
lebuh raya dengan tanpa tanda yang jelas lagi kerap?
Kononnya bagi kawasan di mana
lebuh raya melintasi sebuah bandar atau perkampungan had lajunya hanya 60km/j
saja seperti laluan PLUS di Jitra tetapi bagi SKVE ini ia tidak pula melalui
perkampungan atau bandar di situ. Maka timbul persoalan kenapa had laju
berbeza, ditambah pula tanda hadnya tidak jelas atau diperbanyakkan. Di
sepanjang beberapa kilometer SKVE itu hanya ada satu saja tanda had laju 90
km/j.
Had laju lebuh raya berbeza
Ini memberi gambaran seolah-olah
pihak berkuasa sengaja mahu memerangkap pemandu. Tanda had laju sepatutnya
diadakan dengan lebih kerap dan terpampang supaya boleh dilihat dengan mudah
memandangkan lebuh raya kita mempunyai had laju yang berbeza. Persoalan juga
timbul kenapa usaha ini pun diswastakan kerana umum mengetahui penswastaan
beberapa projek demikian seperti PLUS dan projek penjanaan elektrik lebih memihak
kepada syarikat yang berterusan mengaut keuntungan melampau.
Sebenarnya tidak salah
diswastakan asalkan penjawat awam yang diberi amanah melihat butiran perjanjian
tidak berat sebelah dan terlalu memihak kepada syarikat hingga mengabaikan hak
kerajaan dan orang ramai.
Misalnya syarikat PLUS yang
mengendalikan Lebuhraya Utara Selatan hingga kini berterusan mengaut keuntungan
yang berlebihan hanya kerana jumlah kenderaan yang menggunakannya bertambah
berlipat kali ganda daripada apa yang diunjurkan pada waktu mahu mendapatkan
kontrak. Walaupun demikian, ia berterusan diberi kebenaran untuk menaikkan
kadar tol setiap tiga tahun. Sekiranya kerajaan tidak mahu benarkan kenaikan,
kerajaan terpaksa membayar jumlah lebihan yang syarikat itu sepatutnya boleh
raih.
Jadi sudah sampai masa kerajaan
melihat kembali perjanjian yang amat berat sebelah ini seperti juga yang berkuat kuasa untuk beberapa
syarikat penjana elektrik (IPP) seperti YTL Power yang meraih keuntungan
melampau hanya kerana perjanjian menetapkan syarikat tenaga elektrik mesti
menerima semua kuasa elektrik yang dijananya walaupun TNB tidak memerlukannya
pada sesuatu masa tertentu. Jadi ia berterusan menjana sehingga hampir 100
peratus daripada kapasitinya.
Elektrik bukanlah barangan yang
boleh disimpan. Apa-apa kuasa dijana harus digunakan pada waktu sama kalau
tidak, ia terbuang saja tetapi TNB tetap perlu membayar keseluruhan tenaga
dijana syarikat.
Perjanjian ini menunjukkan bahawa
penjawat awam yang diberi amanah mesti melihat setiap butiran dengan teliti
supaya tidak membebankan kerajaan dan orang ramai. Sehingga kini butiran
perjanjian itu tidak pernah diumumkan dan berterusan menjadi rahsia. Diharapkan
setiap usaha penswastaan tidak harus membebankan kerajaan dan pembayar cukai.
Keuntungan yang munasabah sememangnya boleh diterima tetapi yang melampau tidak
harus disokong.
Sumber : http : //www.bharian.com.my/
Tiada ulasan:
Catat Ulasan