ISU PENDIDIKAN : Larian Satu Murid, Satu Sukan Cipta Rekod

Timbalan Perdana Menteri,Tan Sri Muhyiddin Yassin (tengah) menyaksikan penyerahan sijil Malaysia Book of Records daripada wakil agensi itu, Diana Paul (tiga dari kanan) kepada Ketua Pengarah Pelajaran, Datuk Abd Ghafar Mahmud ketika pelancaran larian serentak 1Murid 1Sukan 1Malaysia, di Taiping, Perak.

TAIPING: Seramai 4.1 juta pelajar daripada 9,980 buah sekolah menengah dan sekolah rendah seluruh negara menyertai larian serentak Satu Murid Satu Sukan 1Malaysia peringkat kebangsaan pada Sabtu sekali gus mencipta rekod Malaysia Book of Records (MBR) bagi kategori larian pelajar sekolah serentak terbesar.

Larian sempena majlis pelancaran Dasar Satu Murid Satu Sukan itu dirasmikan Timbalan Perdana Menteri Tan Sri Muhyiddin Yassin di Padang Dataran Perbandaran Taiping di sini pagi Sabtu.

Selain penyertaan pelajar, guru dan ibu bapa, larian berkenaan turut berlangsung serentak di 28 buah Institut Pendidikan Guru Malaysia (IPGM) dan 15 buah Kolej Matrikulasi seluruh negara.Pada majlis pelancaran di sini, Timbalan Perdana Menteri melepaskan 15,000 peserta daripada 30 buah sekolah menengah dan 20 buah sekolah rendah dari sekitar Taiping.

Larian tersebut bermula pada 7.45 pagi dan para peserta seluruh negara berlari sejauh 1.5 kilometer (km) manakala peserta di Taiping berlari pada jarak 1.85 km di sekitar Taman Tasik Taiping.

Penyertaan 4,137,126 peserta itu dicatat dalam Malaysia Book of Records (MBR) bagi kategori larian terbesar dan diisytiharkan sebagai rekod baru oleh Diana Paul dari MBR dalam kategori larian serentak.

Larian serentak terbesar yang direkodkan MBR sebelum ini ialah larian anjuran Kementerian Belia dan Sukan pada tahun 2000 dengan penyertaan 2.3 juta peserta.

Turut menyertai Muhyiddin yang juga Menteri Pelajaran dalam larian pagi tadi ialah Menteri Besar Perak Datuk Seri Dr Zambry Abdul Kadir, Setiausaha Kerajaan Negeri Perak Datuk Seri Dr Abdul Rahman Hashim dan Ketua Pengarah Pelajaran Datuk Abdul Ghafar Mahmud.

Dalam ucapan semasa merasmikan program tersebut, Muhyiddin turut menekankan bahawa sukan merupakan satu platform dalam pembentukan kemenjadian holistik dan sahsiah murid-murid selain membentuk integrasi nasional.

"Sehubungan itu, bagi menjayakan matlamat dasar 1Murid 1Sukan, kesedaran serta komitmen yang jitu haruslah ditunjukkan oleh kepimpinan sekolah, setiap guru dan kakitangan sekolah," katanya.

Larian berkenaan bertujuan memupuk budaya sukan dalam kalangan murid sekolah serta mempertingkatkan kesedaran masyarakat terhadap pentingnya penyertaan murid dalam aktiviti sukan.

Kementerian sebelum itu mengumumkan hari larian berkenaan boleh dijadikan sebagai hari persekolahan oleh sekolah-sekolah yang mengambil bahagian, kerana selain acara larian itu, sekolah juga hendaklah mengadakan aktiviti pendidikan seperti hari persekolahan biasa.

Dasar 1Murid 1Sukan mewajibkan setiap murid, termasuk murid berkeperluan khas yang tidak mengalami masalah kesihatan, untuk mengambil bahagian dalam sekurang-kurangnya satu jenis sukan yang ditawarkan oleh pihak sekolah atau yang dijalankan dengan pengetahuan dan persetujuan pihak sekolah.

Ia berhasrat untuk membangunkan modal insan melalui penyertaan menyeluruh murid dalam kegiatan sukan sepanjang tahun serta memupuk budaya bersukan agar mereka menjadi ahli masyarakat yang mengamalkan gaya hidup sihat dan cergas.

Dasar 1Murid 1Sukan yang menjadi serampang dua mata bagi melengkapkan skop pembangunan sukan sekolah dalam melahirkan pelajar seimbang dari segi jasmani, emosi, rohani dan intelek.

Dasar itu yang dilancarkan Mac lalu bertujuan memantapkan pembangunan sukan peringkat sekolah selaras program terdahulu iaitu Sukan Berprestasi Tinggi Sekolah (SPTS), khusus bagi membangunkan atlet sekolah cemerlang yang dilaksanakan sejak Julai 2008.

Sementara itu, pelbagai acara lain turut diadakan sempena majlis itu, antaranya senamrobik, pertandingan sepak raga, futsal, bola jaring, tenis, bola tampar serta acara wall climbing.

Sumber : http : //www.bernama.com.my/

APABILA MANUSIA TIDAK FAHAM BAHASA

Oleh Mior Kamarul Shahid
bminggu@bharian.com.my

ORANG Melayu, Cina, India dan semua kaum lain di negara ini faham bahasa Melayu. Bahasa Melayu bukan saja digunakan sebagai bahasa pertuturan setiap hari, malah ia adalah bahasa rasmi negara dan difahami sebahagian besar rakyat.

Sebagai warga negara, tidak ada seorang pun yang sepatutnya tidak tahu atau jahil terhadap bahasa Melayu. Jika pekerja asing boleh belajar bahasa Melayu dalam masa singkat dan menggunakannya dengan baik, tidak ada sesiapa yang boleh memberi sebarang alasan untuk tidak menggunakan bahasa Melayu, walau dari mana sekali pun asal usul keturunan mereka.

Mereka yang tidak tahu menggunakan bahasa Melayu adalah rakyat yang tidak patriotik kepada negaranya. Malah, mereka juga sanggup merosakkan negaranya dengan cara apa sekali pun.

Bahasa Inggeris, Mandarin Hokkien, Tamil dan bahasa etnik lain terus digunakan mengikut fungsi-fungsi tertentu. Selain bahasa Inggeris yang turut digunakan untuk tujuan pertuturan, perniagaan dan hubungan antarabangsa, penggunaan bahasa lain terbatas oleh penutur daripada kelompok kaum itu saja.

Di Malaysia, bahasa komunikasi paling meluas dan berkesan ialah bahasa Melayu. Jarang orang membeli ikan atau sayur di pasar menggunakan bahasa lain jika pembeli dan penjualnya berbeza kaum.

Mereka hanya bercakap bahasa ibunda jika pembeli daripada kaum yang sama. Kerajaan tidak melarang penggunaan bahasa ibunda kaum sebagai bahasa pertuturan dan komunikasi termasuk menerusi media cetak, elektronik dan segala bentuk saluran penyaluran maklumat.

Isunya ialah masih ada rakyat negara ini tidak tahu atau tidak faham bahasa, tidak kiralah menerusi bahasa apa sekali pun. Mereka tidak faham mesej yang disampaikan secara bertulis atau lisan, seolah-olah pada mereka bahasa yang ditujukan kepada mereka mempunyai simbol makna yang berbeza.

Jika mereka anak kecil sikap ini mungkin mudah difahami terutama anak-anak yang membuat kerenah untuk menarik perhatian ibu-bapa mereka. Anak kecil ini memberontak kerana ibu bapa mereka tidak mahu membelikan mereka sesuatu yang tidak baik untuk kesihatan atau perkembangan mental mereka.

Anak kecil itu terus menangis meronta selagi tidak mendapat apa yang dihajatkan. Ibu bapa mereka bukan tidak mahu melayan kerenah anak mereka tetapi mereka tahu kesan daripada mengikut saja permintaan anak mereka itu. Mudah difahami, anak-anak bersikap demikian kerana mereka tidak faham bahasa.

Sikap anak-anak ini tidak ubah seperti sikap kumpulan manusia yang beriya-iya mahu mengadakan perhimpunan haram di beberapa tempat 9 Julai ini. Bezanya mereka bukan anak-anak kecil lagi tetapi mereka juga tidak tahu bahasa. Mereka tidak peduli apa juga yang akan berlaku dan kesannya kepada orang ramai dan negara. Bezanya, mereka adalah orang dewasa yang sepatutnya mempunyai akal budi. Pemimpin mereka perasan kononnya mereka adalah manusia terbaik dan tidak ada cacat celanya. Seandainya diberi kuasa, mereka akan merosakkan negara ini.

Jika mereka menjadi pemimpin perhimpunan haram, seandainya diberi kuasa, mereka tidak boleh menghalang perhimpunan menentang mereka kelak. Akhirnya, rakyatlah yang menjadi mangsa. Ramai pihak sudah menyatakan pendirian, malah membuat laporan polis membantah perhimpunan haram itu.

Penganjur tidak faham maksud amaran pasukan keselamatan. Mereka tidak faham erti kemungkinan berlakunya pergaduhan dan rusuhan. Mereka tidak faham apa yang mereka mahu lakukan itu adalah tindakan ‘tidak perlu’. Tidak perlu bermakna tidak ada sebab perhimpunan itu perlu diadakan.

Tidak ada jaminan perhimpunan yang bermotif dan ditentang pelbagai pihak, boleh berjalan lancar. Untuk mengawal sekumpulan kecil manusia, contohnya di sebuah asrama, juga menimbul banyak masalah, inikan pula ribuan manusia yang mempunyai niat dan tujuan yang pelbagai. Motif perhimpunan ini sebenarnya tidak jelas. Segelintir pemimpin mereka sengaja mahu menimbulkan kekecohan kerana mereka yakin jika melalui proses pilihan raya biasa, mereka tidak mungkin diterima rakyat.

Dalam perhimpunan seperti ini, banyak pihak akan menangguk di air keruh. Pihak luar juga mahu mengambil kesempatan untuk memburukkan keadaan. Mereka berbuat demikian kerana tidak faham bahasa dan budaya kita.

Mereka hanya tahu erti konflik dan keuntungan yang boleh mereka peroleh jika berlaku kekacauan di negara ini. Ada antara penganjur perhimpunan haram itu memang tidak mendalami simbol bahasa. Mereka tidak faham isyarat bahawa tindakan mereka itu adalah cubaan mencabar kerajaan.

Mereka mencabar pelbagai pihak untuk meningkatkan ketegangan. Mereka mahu menunjuk berani kerana mahu menempa nama. Mereka juga mahu mengalih perhatian kepada isu sebenar. Amat sedih apabila orang Melayu sendiri tidak faham bahasa. Mereka mahu menyertai perhimpunan haram itu sedangkan mereka tidak tahu tujuan sebenarnya perhimpunan itu diadakan.

Apakah tidak terlintas langsung dalam fikiran mereka apa yang akan terjadi. Kalau tidak mahu menghadapi bahaya, jangan pergi ke tempat yang berbahaya. Jangan harap kalau hidup mereka terhimpit hari ini, pemimpin pembangkang boleh mengubah nasib mereka sekelip mata. Jika apa-apa berlaku, tanggung sendiri.

Kaji personaliti setiap penganjur perhimpunan itu. Apakah sumbangan besar mereka kepada bangsa dan negara ini. Yang jelas, mereka memperalatkan rakyat untuk menonjolkan diri. Setiap peserta perhimpunan perlu ingat pihak berkuasa keselamatan mempunyai had dan batasan yang mereka boleh bertahan. Apabila tiba waktu mereka terpaksa bertindak, macam-macam boleh berlaku. Peserta perlu ingat bahawa perhimpunan itu tidak boleh mengubah nasib mereka.

Perhimpunan tidak boleh memberi jaminan bahawa selepas perhimpunan itu, yang miskin terus menjadi kaya. Di Malaysia, kejayaan terletak kepada usaha individu. Mereka yang berusaha akan berjaya. Pendatang asing juga boleh hidup senang, inikan pula rakyat tempatan. Tetapi jika mahu senang dengan menjatuhkan kerajaan, mereka sebenarnya mencari kemusnahan.

Sumber : http : //www.bharian.com.my/

INFO :

Pelbagai pihak termasuk dari dalam dan luar negara mengkritik kerajaan Malaysia kerana menyekat hak asasi melalui Akta Keselamatan Dalam Negeri (ISA) , OSA, dan lain-lain.

Pandangan Suhakam (Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia) :

1. Larangan ceramah umum dianggap mencabuli hak asasi manusia kerana tidak ada peruntukan undang-undang yang boleh menghalang seseorang itu daripada mengadakan ceramah politik.

2. Meminta polis menjelaskan mengenai larangan terhadap ceramah umum kerana berpendapat larangan secara umum untuk berhimpun adalah mencabuli hak asasi manusia.Tiada peruntukan undang-undang bagi larangan dikenakan ke atas ceramah politik.Hak untuk berhimpun secara aman merupakan hak asasi manusia bersifat asas yang dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan.

3. Mengkaji semua perakuan dalam Laporan Kebebasan Berhimpun kerana jika ia dilaksanakan masalah berhubung dengan ceramah umum sekarang dapat dielakkan.

4. Suhakam tidak merestui keganasan dalam semua bentuk tetapi berhimpun secara aman boleh diadakan.

Seksyen 27 Akta Polis 1967 pula secara jelas memperuntukkan :

1. Mana-mana pihak yang hendak mengadakan perhimpunan atau ceramah umum hendaklah mempunyai kelulusan daripada pegawai polis daerah yang berkenaan.

2. Sebelum mengadakan perhimpunan sama ada di dalam premis atau di luar premis, kebenaran polis hendaklah diperoleh demi kepentingan ketenteraman awam dan keselamatan rakyat.

3. OCPD boleh menimbang sesuatu permohonan (permit perhimpunan dan ceramah umum) itu tetapi ini bukan bermakna kumpulan atau mana-mana pihak boleh dengan sendiri mengadakan ceramah umum dan perkumpulan yang lebih dari bilangan lima orang.

4. Kelulusan permohonan permit juga tertakluk kepada budi bicara polis dan perhimpunan biasa di dalam bangunan kebiasaannya dibenarkan.