SEJAK akhir-akhir ini, kerajaan
berusaha keras mewujudkan pelbagai bentuk kemudahan, samaada prasarana
hinggalah kepada perkhidmatan yang boleh diibaratkan mesra rakyat. Tahniah
diucapkan.
Sungguhpun begitu, sebahagian
jabatan kerajaan didapati tidak mahu turut serta mengubahsuai premis di
bahagian kaunter mereka ke arah mesra rakyat. Dalam menjalankan urusan di
pejabat kerajaan mahu pun syarikat yang berkaitan kerajaan, saya dapati masih
terdapat lagi kaunter bercermin untuk berurusan dengan orang ramai.
Pada cermin tersebut dibuat
lubang bulat di tengah untuk bercakap. Lubang setengah bulat pula di bahagian
bawah untuk menghulur atau mengambil dokumen dan wang.
Reka bentuk cermin berlubang itu
sebenarnya menyulitkan kerana ketinggian orang tidak sekata, menyebabkan
sesetengahnya terpaksa membongkok atau mendongak untuk bercakap. Apabila kurang
jelas, pegawai bertugas di kaunter yang malas bangun dari tempat duduk menyuruh
mengulangi percakapan.
Sebahagian daripada orang awam
yang berkenaan pula, didapati seolah-olah terpaksa mengendap di lubang setengah
bulat untuk bercakap menyampaikan tujuan sementara yang lain pula terpaksa
meninggikan suara. Suara yang tidak 'masuk' ke lubang bercakap itu akan
melantun dan menambah kebisingan.
Bagi orang awam yang mempunyai
ketinggian sama dengan lubang bercakap pula, akan seperti pesakit yang sedang
mengambil x-ray dada kerana tidak boleh bergerak semasa bercakap. Mereka
terpaksa berdiri tegak dan mulutnya menghala ke lubang cermin. Di manakah yang
dikatakan mesra pelanggan atau mesra rakyat?
Jika kaunter bercermin masih
diperlukan, saya mencadangkan supaya reka bentuk lubangnya dibuat memanjang
dari atas ke bawah, berukuran lebar 20 centimeter (cm) dan tinggi 80cm dari
paras kaunter, tertakluk pada ketinggian kaunter tiga kaki.
Reka bentuk begini adalah mesra
pelanggan kerana ruang untuk bercakap tidak menyekat suara orang yang
ketinggiannya tidak sekata.
Daripada pengamatan saya,
terdapat lima sebab mengapa kaunter bercermin masih dikekalkan walaupun di
bangunan baru siap yang dibina kerajaan. Pertama, kebimbangan keselamatan
dokumen dan wang hasil kutipan harian dijadikan alasan.
Tetapi bagaimana pula dengan
perubahan yang dilakukan oleh pihak bank yang melibatkan transaksi jutaan
ringgit pada setiap hari? Pada zaman 1960-an, suasana bank sebelum ini juga
bercermin malah berjeriji. Tetapi kini dengan mengikut peredaran masa, bank
memikirkan mesra pelanggan.
Kedua, seolah-olah ingin
mengekalkan had sempadan antara orang awam dengan kakitangan kerajaan. Sebaliknya
pada pemerhatian saya pula kaunter bercermin dianggap sebagai 'pelindung
kelemahan' apabila berlaku ketidakcekapan kakitangan bertugas semasa mereka
berinteraksi atau sewaktu mereka bergurau senda sesama rakan setugas.
Ketiga, ketua jabatan masih terbawa-bawa
era 60-an yang memikirkan suhu daripada penyaman udara, dikhususkan kepada
kakitangan bertugas di kaunter. Jika kaunter tidak disekat dengan cermin akan
berlaku pembaziran tenaga. Sebaliknya zaman sekarang sudah berubah, hampir
semua bangunan kerajaan telah dipasang penyaman udara.
Keempat, ketua jabatan tidak
pernah menjadikan diri mereka sebagai orang awam yang berurusan di kaunter
bercermin, kerana segala urusan mereka diserah kepada pembantu pejabat. Oleh
kerana ketua jabatan tidak tahu adanya masalah, bermakna orang awam juga
dianggap tidak ada masalah ketika berurusan di kaunter bercermin.
Kelima, kemungkinan ketua-ketua
jabatan berasa sukar berfikir bagaimana untuk menampal 'tanda pengenalan
kaunter' di cermin kaunter jika tidak ada kaunter bercermin.
Saya memohon supaya ketua-ketua
jabatan kerajaan perlu turut sealiran dengan pemikiran Perdana Menteri yang
mahu segala perkara berteraskan rakyat.
ZAMANI OTHMAN
Kota Tinggi, Johor.
Sumber : http : //www.utusan.com.my/
Tiada ulasan:
Catat Ulasan