OLEH : DR AMINUDIN MANSOR
BAHASA Melayu ialah bahasa yang menyatukan semua kaum di negara
ini. Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan, Bahasa rasmi dan bahasa pengantar
di sekolah. Ini mestilah menjadi agenda semua pihak terutama di sekolah dan di
universiti tidak mengira apa juga peringkat daripada rakyat biasa hinggalah kepada pemimpin
atasan.
Bahasa Melayu sewajarnya
dijadikan medium utama dalam membentuk perpaduan di negara ini. Usaha ini
sepatutnya tidak berhenti setakat di sekolah yang membabitkan para pelajar dan
guru-guru sahaja.
Bahasa Melayu antara enam bahasa
di dunia yang mampu bertahan dalam tempoh 100 tahun akan datang, malahan mampu
hidup selama-lamanya jika bahasa Melayu mempunyai kuasa ekonomi.
Hal ini terbukti melalui
kata-kata cendekiawan silam yang berbunyi, "Sungguh luas tersebarnya
bahasa Melayu itu sehingga kalau kita memahaminya tidaklah mungkin kita
kehilangan jejak, kerana bahasa itu bukan sahaja dimengerti di Parsi bahkan
lebih jauh daripada negeri itu dan di sebelah timurnya sehingga Kepulauan
Filipina".
Bahasa Melayu digunakan oleh
lebih 300 juta orang di seluruh dunia. Bahasa Melayu turut berkembang apabila
terdapatnya pelbagai suku kaum Melayu menjalar hingga ke Sri Lanka, Arab Saudi,
China dan Afrika Selatan.
Menurut Sarjana Belanda, Francois
Valentijn pada abad ke-16, "Bahasa mereka bahasa Melayu, bukan sahaja
dituturkan di daerah pinggir laut, tetapi juga digunakan di seluruh kepulauan
Melayu dan di negeri-negeri Timur; sebagai suatu bahasa yang difahami di
mana-mana sahaja oleh setiap orang, tidak ubah seperti bahasa Perancis atau
Latin di Eropah, atau sebagai bahasa Lingua Franca di Itali atau di
Levent."
Dari sehari ke sehari, peningkatan
penggunaan bahasa Melayu dalam kalangan masyarakat dunia Melayu dan di luar
dunia Melayu kian ketara sehingga wujud banyak pusat pengajian Melayu di
pelbagai universiti di luar Negara.
Sejarah membuktikan betapa bahasa
Melayu telah melalui detik kegemilangan terutama pada zaman Kesultanan Melayu
Melaka. Ketika itu, peranan bahasa Melayu menjadi penghubung dalam kalangan
pedagang dan sebagai wahana budaya serantau untuk mengungkapkan pelbagai bidang
ilmu.
Lantaran itu, tidak hairanlah
bahasa Melayu turut termaktub dalam Perlembagaan Malaysia, Indonesia, dan
Brunei sebagai Bahasa Kebangsaan. Di Malaysia, kedudukan bahasa Melayu
termaktub dalam Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan yang meletakkan bahasa
Melayu sebagai bahasa rasmi dan bahasa kebangsaan. Para pelajar juga harus
difahamkan secara mendalam. Selepas negara ini mencapai kemerdekaan pada 31
Ogos 1957, bahasa Melayu telah berkembang dengan pesat seiring dengan kepesatan
pembangunan negara khususnya dalam bidang pendidikan.
Melalui pendidikan, bahasa Melayu
mampu merentasi segala cabaran untuk dinobatkan sebagai bahasa yang dapat
diterima dan digunapakai di seluruh dunia. Bahasa Melayu sebagai bahasa
pengantar utama dalam sistem pendidikan termasuklah di institusi pengajian
tinggi membuktikan yang bahasa ini juga berupaya menjadi bahasa ilmu selain
penggunaan bahasa Inggeris, bahasa Arab dan lain-lain.
Za'ba menyatakan kepada anak-anak
Melayu yang bernasib baik mendapat pelajaran tinggi di universiti, gunakan
pengalaman dan pengajian yang diperoleh itu untuk memimpin, mengajar anak
bangsa kita untuk mengembang dan mempertingkatkan taraf pelajaran dan pengajian
Melayu.
Bahasa Melayu di negara ini juga
dapat dipertahankan dan diperkembangkan berdasarkan pelbagai akta. Ringkasnya,
pelaksanaan bahasa Melayu dalam sistem pendidikan di Malaysia.
Dasar bahasa Melayu melalui
sistem pendidikan jelas terlihat dalam pelaksanaan dasar bahasa di sekolah,
maktab dan universiti. Cabaran besar bahasa Melayu pada hari ini ialah
kemampuan untuk memupuk perpaduan antara pelajar pelbagai kaum. Bagi mencapai
matlamat mewujudkan perpaduan antara kaum, Penyata Razak telah mengesyorkan
beberapa perkara antaranya Bahasa Melayu mestilah diajar di semua sekolah dan
dijadikan satu syarat untuk menerima sebarang bantuan yang diberi oleh kerajaan
di dalam semua sekolah. Satu lagi, di sekolah-sekolah menengah jenis kebangsaan
dicadangkan supaya bahasa Melayu dan bahasa Inggeris diwajibkan
Selepas Penyata Razak, Laporan
Rahman Talib 1960 menegaskan semula syor untuk menjadikan bahasa Melayu sebagai
mata pelajaran wajib dalam kurikulum di semua peringkat persekolahan.
Justeru, bahasa Melayu sebagai
bahasa pengantar di sekolah telah dimulakan perancangannya sejak sebelum
merdeka lagi. Seterusnya penggunaan bahasa Melayu telah diperkukuhkan lagi
dengan pelaksanaan menerusi Laporan Jawatankuasa Mengkaji Dasar Pelajaran
Kebangsaan 1979 dan Akta Pendidikan 1996.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan