Jumaat, 31 Julai 2009
MEKAR SUAKA BAHASA
Tasik ilmu menakung warisan
tersasar ke muara percaturan
mencalar nobat maruah
bahasa sarat pekerti
terlerai secebis kerakusan.
Betapa malang generasi
yang dahagakan seteguk jati diri
disajikan selautan budaya mendatang
yang menyembunyikan tembelang
tapi disanjung petualang.
Mari kita melakar suaka bahasa
menagih cinta yang semakin terhimpit
setelah berabad dipusakai
sekelip mata terpalit noda.
Sayu dan sendu
melagukan irama pilu
yang semakin layu
di minda dan dada Melayu.
Benar pesanan Tuah
Melayu tak akan hilang
tapi tuturnya putar belakang
lancarnya tunggang-langgang.
NORDIN SAAD
Sri Tunjong, Perlis.
Somber : http: //www.bharian.com/
STATISTIK JENAYAH JUVENIL PELAJAR
Seramai 8,809 pelajar berusia antara 7 dan 18 tahun ditahan di seluruh negara kerana terlibat dalam kes-kes jenayah.
Daripada jumlah itu, 3,683 terlibat dalam jenayah kekerasan manakala selebihnya jenayah harta benda.
Menurut statistik yang dikeluarkan oleh Ibu Pejabat Polis Bukit Aman, remaja berusia 16 hingga 18 tahun mendahului senarai dengan 6,435 tangkapan, diikuti pelajar berusia 13 hingga 15 tahun (2,227 tangkapan).
Tidak kurang hebatnya, kanak-kanak berusia tujuh hingga 12 tahun turut termasuk dalam senarai itu dengan 147 tangkapan.
Pelajar daripada kaum Melayu mencatatkan peratusan tertinggi iaitu sebanyak 72.7 peratus atau 6,401 orang diikuti India (10 peratus atau 876 orang) dan Cina (7.3 peratus atau 641 orang).
Sumber : http: //www.utusan.com.my/
MENGENANG JASA PAHLAWAN
SERAMAI 97 anggota pasukan keselamatan yang dikurniakan pingat kebesaran negara menikmati kenaikan elaun mulai 1 Julai lalu sebagai menghargai pengorbanan mereka mempertahankan negara.
Bagi penerima pingat Seri Pahlawan Gagah Perkasa (S.P) akan menerima RM2,000 sebulan berbanding RM400 manakala penerima Pingat Gagah Berani (PGB) menerima kenaikan daripada RM300 kepada RM1,500 sebulan.
Langkah kerajaan menaikkan kadar Elaun Kenangan ini semata-mata untuk menghargai jasa dan pengorbanan mereka walaupun ia tidak boleh dinilai dengan wang ringgit.
Selain penerima pingat S.P dan PGB, kerajaan juga tidak melupakan anggota-anggota keselamatan yang dikurniakan pingat oleh kerajaan British.
Kenaikan kadar Elaun Kenangan sebanyak 500 peratus adalah hadiah paling berharga kepada bekas anggota pasukan keselamatan yang dikurniakan pingat kebesaran negara sempena Hari Pahlawan tahun ini.
Sumber : http : //www.utusan.com.my/
PERKUKUH IDENTITI AGAMA
Oleh DR. SAODAH ABD. RAHMAN
Kekuatan sesuatu bangsa atau umat adalah bergantung kepada keperibadian dan keteguhan mereka mempertahankan identiti agama dan bangsa. Prinsip dan konsep perjuangan umat Islam perlu berteraskan kepada perundangan dan peraturan Allah dan Rasul dalam setiap aspek kehidupan.
Perjuangan yang tidak berasaskan kepada kepentingan agama dan bangsa sering menghumban umat Islam ke dalam kancah kehancuran. Kebijaksanaan seseorang pemimpin dalam mengendalikan urusan kenegaraan terserlah apabila beliau dapat mempertahankan hak dan maruah bangsa dan agamanya.
Islam adalah satu agama universal yang memberi hak dan kedudukan kepada umat bukan Islam menikmati kemakmuran hidup dalam dunia Islam. Berasaskan kepada prinsip keadilan dan kesaksamaan yang dilaungkan oleh Islam, bukan bererti umat Islam perlu mengorbankan hak dan identiti bangsa dan agama demi menegakkan keadilan dalam negara.
Hak dan wibawa bangsa dan agama merupakan perjuangan setiap bangsa di dunia. Ini merupakan fitrah ciptaan manusia. Jika umat Islam mengabaikan perjuangan hak dan kewibawaan dalam kehidupan mereka maka identiti dan kewibawaan mereka mudah terhakis dan terhapus.
Unsur-unsur penghapusan identiti bangsa dan agama semakin hari kian jelas kelihatan. Perkara begini berlaku hasil daripada sikap dan mentaliti umat Islam yang terlalu ghairah memperjuangkan kedudukan, pangkat dan kekayaan sehingga kabur penglihatan dan pemikiran dalam menentukan dasar, perancangan dan kegiatan kenegaraan.
Apakah erti kepimpinan para pemimpin Islam jika hak bangsa dan wibawa agama tergadai akibat terlalu ghairah untuk menegakkan keadilan?. Keadilan dalam negara boleh dilaksanakan tanpa mengorban hak bangsa dan agama jika setiap pemimpin Islam yang mentadbir negara memahami dan mengamalkan prinsip pemerintahan dan kepimpinan dalam Islam.
Sejarah menunjukkan banyak pemimpin Islam masa silam mampu menegakkan keadilan dan bertolak ansur dengan masyarakat bukan Islam tanpa mengorbankan identiti umat dan kewibawaan agama.
Jati diri mereka yang mantap dan matlamat perjuangan yang berteraskan keredaan Allah merupakan salah satu faktor utama yang menyebabkan mereka berjaya membentuk negara Islam yang adil terhadap masyarakat Islam dan bukan Islam tanpa mengorbankan hak dan wibawa umat dan agama.
Matlamat hidup dan perjuangan jika tidak didasarkan kepada perjuangan Islam boleh menyebabkan para pemimpin Islam menggadai maruah bangsa dan agama demi memperkukuhkan kedudukan dan kekuasaan mereka. Suasana begini merupakan lumrah dunia Islam masa kini.
Sikap terlalu takut kehilangan kuasa menyebabkan mereka menjadi buntu dan hilang daya pemikiran yang pintar untuk membuat perancangan dan strategi bagi umat Islam dalam jangka masa yang panjang.
Hasil daripada kebuntuan pemikiran para pemimpin dalam mengendalikan urusan kenegaraan maka umat Islam menjadi lemah dan tidak terdaya untuk mempertahankan hak dan kewibawaan agama.
Apabila para pemimpin dan ahli politik Islam mengambil jalan yang mudah dan terlalu ghairah untuk berkuasa dan mengekalkan kuasa maka mereka sanggup menghapuskan hak dan kewibawaan agama tanpa memikirkan masa depan masyarakat Islam dalam negara mereka.
Jika perkara begini berlaku dalam negara Islam maka penghapusan hak dan identiti umat Islam secara beransur-ansur akan terhakis dan terhapus. Ini adalah salah satu proses globalisasi yang melanda negara Islam masa kini.
Penghapusan identiti dan kewibawaan agama juga berlaku jika umat Islam keseluruhannya kurang prihatin terhadap pendidikan agama dan kesedaran terhadap kesan kehausan kerohanian.
Corak hidup yang tidak seimbang dengan kehendak kerohanian dan jasad menjadi pilihan hidup umat Islam masa kini. Kegiatan dan program yang berbentuk hedonisme dijadikan sebagai agenda utama dalam kehidupan seharian sehingga terlupa waktu malam yang sunyi dan sepi perlu diisi dengan kegiatan yang boleh menghampiri diri kepada Allah dan bermuhasabah diri.
Apabila minda dan hati nurani diselaputi oleh unsur-unsur yang melalaikan dan menyeronokkan maka umat Islam tidak lagi menghargai waktu atau masa. Gejala remaja Islam berkeliaran di tempat-tempat hiburan sehingga larut malam lantaran terlalu ghairah dengan keseronokan berbentuk hawa nafsu semakin hari kian bertambah.
Jika corak hidup begini dijadikan sebagai tradisi kehidupan masyarakat Islam, maka mereka tidak akan menjadi satu umat yang gigih dalam kehidupan.
Hati yang terlalu ghairah dengan hiburan dan keseronokan boleh menyebabkan umat Islam menjadi malas dan tidak berwibawa. Oleh itu tidak hairan kenapa umat Islam menghadapi krisis kehausan kerohanian dan kebendaan.
Ketika umat Islam berada dalam krisis kekosongan jiwa yang memerlukan kepada latihan kerohanian dan kesedaran mengenai tanggungjawab diri dan agama, rancangan-rancangan hiburan pula semakin bertambah sehingga ibu bapa tidak mampu untuk mengawal pergerakan anak-anak.
Persoalan yang sering berlegar dalam pemikiran ibu bapa di negara ini masa kini ialah kenapa dalam suasana ibu bapa sukar untuk mengawal pergerakan anak-anak, rancangan-rancangan hiburan semakin banyak dipertontonkan sehingga larut malam?
Adakah bentuk-bentuk hiburan itu melambangkan identiti bangsa dan agama? Pendedahan rancangan hiburan yang keterlaluan boleh menyebabkan umat Islam kurang memiliki daya pemikiran yang bernas kerana hiburan hanya merupakan satu unsur yang boleh merehatkan minda yang penat bukan bahan yang boleh melatih otak menjadi pintar dan kreatif.
Sepatutnya dalam era globalisasi umat Islam perlu didedahkan dengan aktiviti-aktiviti kerohanian dan keagamaan supaya mereka mampu menghadapi sebarang kegiatan yang boleh menghancurkan identiti agama dan umat Islam.
Kebanyakan umat Islam tidak prihatin terhadap pengukuhan identiti agama dan bangsa akibat kurang kesedaran terhadap implikasi proses globalisasi.
Berdasarkan kepada suasana yang wujud masa kini maka umat Islam keseluruhannya perlu menumpukan perhatian kepada pendidikan anak-anak dan membimbing mereka menjadi orang yang mempunyai jati diri yang kental supaya pemikiran dan jiwa mereka disemat dengan roh Islam.
Apabila roh Islam wujud dalam diri masyarakat Islam, mereka akan mempertahankan hak dan identiti bangsa dan agama secara hikmah dan bijaksana.
Penulis ialah Pensyarah Kanan,
Jabatan Usuluddin dan Perbandingan Agama,
Universiti Islam Antarabangsa Malaysia
Sumber : http://www.utusan.com.my/
ISU SELESEMA BABI ( INFLUENZA A H1 N1)
BUTTERWORTH: Kementerian Pelajaran telah menyediakan pelan tindakan untuk Ujian Pencapaian Sekolah Rendah (UPSR) September ini bagi calon yang dikuarantin akibat Influenza A (H1N1).
Timbalan Menteri Pelajaran, Datuk Dr Wee Ka Siong berkata kementerian itu telah berbincang dengan Lembaga Peperiksaan
"Penangguhan peperiksaan itu adalah pilihan terakhir kerana kita sudah ada pelan tindakan bagi calon dan pusat peperiksaan yang terbabit," katanya kepada pemberita selepas merasmikan bangunan baru SRJK (C) Lay Keow di sini, hari ini.
Peperiksaan UPSR dijadual berlangsung selama tiga hari bermula 7 September.
Bagi calon yang dikuarantin berikutan wabak itu, Wee berkata mereka akan menjalani peperiksaan di bilik khas yang disediakan.
Mengenai peruntukan RM3.6 juta untuk 10,000 sekolah di seluruh negara bagi membeli alat cegah jangkitan virus H1N1, Wee berkata peruntukan itu akan mula disalur kepada Jabatan Pelajaran Negeri (JPN) minggu depan.
Beliau berkata peruntukan itu membabitkan pembelian cecair pembersih dan topeng mulut yang akan diedar kepada 5.5 juta pelajar di seluruh negara.
"Setakat ini, saya berpuashati dengan tindakan yang diambil oleh JPN dalam menangani isu ini," katanya.
Beliau berkata kementerian dari masa ke semasa memantau perkembangan wabak itu melalui Jawatankuasa Kebersihan, Kesihatan dan Keselamatan yang ditubuhkan pada bulan lepas bagi menangani H1N1 di sekolah. - Bernama
ISU SELESEMA BABI ( INFLUENZA A H1 N1)
Sekat pergerakan di kawasan penularan H1N1
HAMPIR setiap hari kita disuapkan dengan berita peningkatan jumlah mereka yang dijangkiti selesema babi yang disebut sebagai influenza H1N1.
Mungkin kerana berita mengenainya sering disiarkan, ia tidak lagi begitu menggemparkan walaupun tahap bahaya penyakit itu adalah serius.
Keadaan itu boleh dilihat di pintu-pintu masuk ke negara ini seperti di lapangan terbang. Rakyat dan pelancong tidak mempedulikan keperluan untuk mengambil langkah berjaga-jaga. Kita seolah-olah bermain "aci-aci buka pintu" dengan virus selesema itu.
Kita sedia maklum beberapa langkah telah diambil oleh pihak-pihak yang berwajib bagi mengelak merebaknya selesema tersebut di kalangan penduduk negara ini. Namun, langkah-langkah tersebut tidak berkesan kerana jumlah kes semakin bertambah dari sehari ke sehari.
Persoalannya ialah sama ada langkah-langkah dan tindakan-tindakan yang diambil itu menepati keperluan bagi mengatasi atau menyekat merebaknya penyakit itu. Bagi mencari ketepatan langkah-langkah berkenaan, amat perlu kita mengenal pasti isu utamanya terlebih dahulu dan bukannya melihat masalah-masalahnya.
Dalam hal ini, isu utamanya bukan keperluan mengubati orang yang sudah dijangkiti penyakit. Bukan juga kerana ia boleh menyebabkan banyak kematian. Jauh lagi daripada kemungkinan menimbulkan ketakutan yang amat sangat hingga menjejaskan ekonomi negara. Ini semuanya hanya kesan-kesan daripada wabak penyakit itu yang sememangnya mengkhuatirkan dan tidak boleh diabaikan.
Namun sebenarnya semua itu tidak menepati persoalan pokok. Yang perlu difahami ialah fakta bahawa selesema babi merebak dari manusia kepada manusia melalui kontak udara pernafasan. Inilah isu utamanya. Merebaknya kuman itu bukan sentiasa daripada babi kepada manusia atau melalui perantaraan binatang atau medium-medium lain.
Konteks pernafasan di sini bererti seseorang itu boleh dijangkiti hanya apabila dalam kedudukan fizikal yang amat rapat dengan pesakit atau pembawa virus atau berada bersama mereka dalam kedudukan terkurung seperti dalam sebuah teksi atau pesawat.
Jika demikian, maka langkah-langkah yang perlu diatur bagi mengelak merebaknya selesema babi ini ialah menjurus kepada menyekat atau mengelakkan berlakunya konteks antara orang yang telah terkena kuman selesema itu dengan orang yang belum dijangkiti.
Bagaimanapun memang sukar untuk mengasingkan orang prajangkitan dengan pembawa kuman tersebut kerana pembawa virus itu tidak menunjukkan tanda kecuali ia berada pada peringkat telah jatuh sakit atau melalui pemeriksaan perubatan.
Ini bererti, bagi mengelakkan jangkitan maka langkah-langkah ketat perlu diambil untuk mengelakkan pergerakan manusia keluar masuk dari kawasan atau tempat yang diketahui telah berlaku penularan virus selesema tersebut. Mungkin hanya mereka dalam kalangan pekerja perubatan sahaja yang boleh keluar masuk kawasan berkenaan. Itu pun perlu 'ditapis' terlebih dahulu.
Bagaimanapun, langkah seperti itu akan mendatangkan pelbagai kesulitan. Tetapi adakah kita mempunyai pilihan yang lebih baik? Persoalannya, jika kita takut melakukan sekatan pergerakan keluar masuk maka penyakit itu pastinya akan terus- menerus merebak.
PENULIS ialah bekas Datuk Bandar Kuala Lumpur.
Sumber : http: //www.utusan.com.my/
Khamis, 30 Julai 2009
Bahasa Melayu Teras Perpaduan Bangsa Malaysia
Yang merah saga
Yang cantik budi
Yang indah bahasa
Indahnya Bahasa Melayu, begitu halus sehingga menusuk kalbu. Daripada banyak faktor, bahasa muncul sebagai faktor yang dominan dan daripada begitu banyak bahasa, Bahasa Melayu yang terpilih sebagai bahasa kebangsaan dan seterusnya menjadi wahana perpaduan masyarakat majmuk di negara Malaysia.
Melihat kepada pengiktirafan yang diberi kepada Bahasa Melayu tentunya Bahasa Melayu memiliki keistimewaan tersendiri sehingga berupaya mengangkat bahasa ini sebagai Teras Perpaduan Bangsa .
Maka dalam tulisan ini saya ingin membuktikan kepada pembaca mengapa dan bagaimana Bahasa Melayu mampu menjadi teras atau tunjang kepada perpaduan rakyat berbilang kaum di negara ini.Di akhirnya pula saya akan menuliskan beberapa ancaman ke atas Bahasa Melayu dalam kedudukannya untuk bertahan sebagai bahasa kebangsaan yang menjadi alat perpaduan.
Secara konseptual Bahasa Melayu Teras Perpaduan Bangsa Malaysia bolehlah didefinisikan sebagai bahasa utama yang menjadi bahasa kebangsaan dan bahasa perantaraan berupaya menjadi tunjang atau nadi kepada penyatuan pelbagai kaum di negara ini.
Mengapakah Bahasa Melayu Dipilih Sebagai Bahasa Kebangsaan?
Sejarah membuktikan bahawa Bahasa Melayu telah diterima sebagai lingua franca atau bahasa komunikasi utama sejak zaman kesultanan Melayu Melaka pada abad ke-15 lagi. Bahasa ini digunakan secara meluas dalam bidang perdagangan dan hubungan diplomatik.
Dalam Kitab Sejarah Melayu menyebutkan bagaimana para pedagang bertungkus lumus mempelajari Bahasa Melayu dan menguasainya bagi memudahkan mereka berurusan dengan pemimpin dan masyarakat setempat yang telah lama menggunakan bahasa itu.
Dalam konteks hubungan antarabangsa surat-surat rasmi dan dokumen perjanjian turut menggunakan Bahasa Melayu bertulis jawi. Ini membuktikan bahasa Melayu dapat difahami oleh pelbagai kaum termasuk pihak British. Kalau mereka tidak mengerti pun ada munsyi atau guru Bahasa Melayu yang akan mengajar mereka.
Begitu juga dokumen-dokumen lain seperti undang-undang tubuh negeri-negeri Melayu telah menggunakan Bahasa Melayu dengan tulisan Jawi sebagai medium. Semua ini membuktikan kepada kita betapa Bahasa Melayu pernah mencapai tahap yang tertinggi dan diguna sehingga ke peringkat antarabangsa.
Memandangkan Bahasa Melayu telah diguna sekian lama sebagai bahasa rasmi dan basahan, sebagai bahasa komunikasi dan persuratan maka Bahasa Melayu telah dipersetujui dan disepakati bersama oleh pemimpin pelbagai kaum di negara ini agar menjadi bahasa kebangsaan bagi persekutuan Malaysia yang merdeka pada tahun 1957.
Malahan permuafakatan pelbagai kaum itu dirakamkan dalam bentuk dokumen tertinggi dan luhur iaitu Perlembagaan Negara sepertimana yang termuat dalam Perkara 152, para 1 sebagai bahasa bagi persekutuan Tanah Melayu atau Malaysia yang merdeka.
Maka sejak itu Bahasa Melayu berkembang luas penggunaannya termasuk menjadi bahasa perantaraan di sekolah-sekolah dan menjadi bahasa rasmi di semua agensi kerajaan termasuk di mahkamah.
Jelas sekali Bahasa Melayu telah diiktiraf oleh semua kaum sebagai bahasa utama dan dapat digunakan bersama untuk mencapai matlamat perpaduan.
Bagaimanakah Bahasa Melayu Boleh Berfungsi Secara Berterusan sebagai Bahasa perpaduan?
Bahasa Melayu yang mampu menjadi teras perpaduan bangsa Malaysia ialah Bahasa Melayu yang digunakan secara bersama dan meluas. Bahasa melayu bukan sahaja berfungsi sebagai bahasa basahan, namun bahasa rasmi dan tidak rasmi.
Bahasa ini bukan sahaja dijadikan bahasa perantaraan di sekolah-sekolah dan universiti tetapi penggunaannya menjangkau ke peringkat antarabangsa. Buktinya DS Mohd Najib telah bertutur dalam Bahasa Melayu sepenuhnya di sebuah Universiti di China semasa lawatan beliau ke sana baru-baru ini.
Ini bererti Bahasa Melayu yang dimaksudkan ialah bahasa Melayu yang standard dan mengikut struktur bahasa Melayu baku dan mempunyai sistem yang sama untuk semua.
Slanga atau loghat mungkin sesuai untuk orang Melayu di negeri-negeri tertentu, tetapi apabila bertutur dengan bangsa Melayu dari kawasan atau negeri yang lain dan dengan orang bukan Melayu, Bahasa Melayu yang standard wajar digunakan. Inilah bahasa yang diajar dan digunakan di sekolah, dalam buku teks, buku-buku dan majalah serta dalam dokumen rasmi yang lain.
Selain itu, Bahasa Melayu sebagai alat perpaduan utama mempunyai masa depan yang cerah kerana Bahasa Melayu bersikap terbuka kepada bahasa lain. Kita sedar sesuatu bahasa yang terlalu rigid, terpencil dan statik tidak akan mampu mengadaptasikan dirinya dengan perubahan semasa.
Dunia semakin berkembang, masyakaratnya semakin maju dan berpengetahuan, maka begitulah juga halnya dengan bahasa Melayu Sejak dahulu Bahasa Melayu dilihat mempunyai tahap keterbukaan dan toleransi yang begitu tinggi,kepada kemasukan isitilah-istilah baru dan kata asing. Dinamika bahasa ini amat diperlukan untuk memastikan Bahasa Melayu tidak terkubur seperti yang berlaku kepada bahasa Sanskreta.
Sayugia diingat dalam keghairahan kita hendak mempertahankan Bahasa Melayu jangan sampai bahasa ini menerima nasib yang sama seperti dinossours yang akhirnya pupus kerana gagal untuk menyesuaikan dirinya dengan perubahan semasa dan persekitaran.
Maka menyedari hakikat itu DBP telah memainkan peranan yang begitu aktif untuk membentuk dan menyelaraskan istilah-istilah baru dalam pelbagai bidang pengetahuan seperti sains dan teknologi, undang-undang, pendidikan, perbankan, komputer dan internet.
Kedudukan Bahasa Melayu sebagai teras perpaduan bangsa Malaysia diperkukuh apabila kehadirannya tidak pernah disangsikan oleh kaum-kaum lain. Sebabnya Bahasa Melayu tidak dianggap sebagai ancaman kepada mana-mana pihak dan kehadirannya tidak akan menyebabkan bahasa ibunda kaum masing-masing akan menerima nasib malang.
Rahsia Bahasa Melayu tetap diyakini sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa perpaduan hingga kini ialah kerana jaminan yang diberikan dalam perlembagaan Malaysia yang telah menyebutkan bahawa bahasa-bahasa lain masih boleh digunakan. Keadaan ini menjadikan Bahasa Melayu akan terus dihormati dan tidak akan disaingi oleh bahasa-bahasa lain.
Gerakan Cintailah Bahasa Kita yang dilancarkan pada 11 Disember 1987 membuktikan betapa seriusnya pihak kerajaan dalam mengangkat martabat bahasa ini sebagai bahasa komunikasi utama pelbagai kaum. Sejak itu banyak kegiatan kebahasaan turut melibatkan pelbagai kaum.Buktinya yang jelas ialah dengan adanya pertandingan Syarahan dan Ujian Bertulis (PBSUB) bagi SRJKC dan SRJKT dan pidato bahasa Melayu antarabangsa. Ini membuktikan bahasa Melayu menjadi bahasa yang boleh dipelajari dan dituturkan oleh sesiapa sahaja.
Pemilihan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsan dan bahasa perpaduan melonjakkan bahasa ini sebagai satu identiti bagi masyarakat majmuk sehingga mampu menjadi model perpaduan dunia melalui penggunaan satu bahasa.
Ancaman
Perubahan dunia semakin pantas dan kemajuan dunia semakin cepat. Persekitaran lokal tiba-tiba sahaja bertukar kepada glokal dan akhirnya menuju global. Bumi yang dulunya terpecah kepada begitu banyak kampung yang tak berhubung, kini menjadi sebuah kampung besar tanpa sempadan.
Bahasa Melayu turut menerima cabaran apabila golongan remaja hari ini lebih berminat menggunakan istilah dan gaya bahasa sendiri yang dikatakan lebih pantas dan ringkas. Ini terbukti apabila munculnya teknologi komunikasi terkini seperti sistem pesanan ringkas, mms, mel elektronik dan chating.
Kata-kata yang panjang telah diringkaskan dan istilah-istilah baru tercipta. Surat yang dianggap ketinggalan dan lambat telah digantikan dengan mel elketronik, menelefon telah digantikan dengan SMS dan MMS.
Bagi saya ini satu perkembangan yang menakjubkan sekali gus menunjukkan bahasa Melayu sentiasa berupaya menyesuaikan dirinya dengan keperluan semasa. Minat anak muda daripada pelbagai bangsa menggunakan bahasa ini menjadikan bahasa Melayu akan terus berkembang sebagai alat perpaduan utama. Cuma terpulanglah kepada Kementerian pelajaran dan DBP untuk menyelaraskan semua ini.
Akhirnya marilah kita menyahut cabaran 1Malaysia cetusan idea YAB DS Mohd Najib Tun Abdul Razak. Gagasan ini bukan sahaja mengajak kita berkongsi sebuah negara, iaitu Malaysia tetapi juga berkongsi satu bahasa, iaitu Bahasa Melayu yang telah terbukti mampu menjadi teras Perpaduan Bangsa Malaysia
Sumber : http://gurubashid.com/
PRASYARAT SUPAYA SESUATU PEKERJAAN TERGOLONG SEBAGAI IBADAH
1. Mestilah mempunyai niat bagi mencari keredhaan Allah yakni berkhidmat dengan ikhlas bagi mencari rezeki yang halal,
2. Pekerjaan tersebut diakui oleh Islam (tidak bertentangan dengan syarak),
3. Sepanjang bekerja tersebut, ia tidak menganiaya dan mengambil harta orang lain sama ada menipu, mencuri mahupun terlibat dengan rasuah,
4. Pekerjaan tersebut dilakukan dengan kesungguhan dan penuh komitmen.
5. Sepanjang bekerja tersebut, ia tidak meninggalkan tuntutan ibadah khusus seperti mengerjakan solat ataupun mengeluarkan zakat.
(Sumber : al-‘Ibadah fi al-Islam, karya Dr Yusof Al-Qardhawi)