Rabu, 25 Julai 2012

ISU BAHASA : Bahasa Melayu perkukuh nasionaliti Malaysia


Oleh :  Prof Dr. Teo Kok Seong
 
Tujuh puluh lima peratus daripada sekitar 12,000 orang yang menghadiri Dialog Nasional Pendidikan Negara (DNPN) mempunyai keyakinan tinggi terhadap sistem pendidikan kita untuk mencapai tahap global, selepas melalui kajian semula mulai 2013.

Beberapa perkara, antaranya kualiti guru, keadaan sekolah, kepemimpinan, kurikulum dan penaksiran serta kecekapan linguistik, adalah penting untuk mencapai tahap ini. Dari segi kecekapan linguistik, kita tidak semestinya perlu menggunakan bahasa Inggeris, walaupun dalam bentuk separa, iaitu melalui pengajaran beberapa mata pelajaran dalam bahasa itu.

Kita harus yakin pada bahasa Melayu, iaitu bahasa negara kita, khususnya dalam peranannya sebagai bahasa rasmi selaku wahana untuk memajukan bangsa dan negara. Untuk ini, bahasa Melayu yang dibangunkan daripada vernakular sebelum merdeka, oleh Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP), kini adalah bahasa moden atau ilmu.
Sebagai bahasa moden, bahasa Melayu mampu mengungkapkan segala macam hal, baik yang konkrit mahupun abstrak, dalam sebarang bidang ilmu. Jauh lebih penting daripada ini ialah penggunaan bahasa Melayu dalam bidang pendidikan, sebagai bahasa pengantar utama, akan memberi wibawa yang lebih kepadanya.

Sesungguhnya bahasa Melayu adalah penting kepada kita. Ini kerana ia sebahagian daripada kita sebagai bangsa dan negara Malaysia. Ia adalah bahasa kita sendiri dan bukan bahasa luar yang dibawa masuk. Sehubungan ini, bahasa Melayu adalah antara aspek penting untuk nasionaliti Malaysia.

Bahasa Melayu juga bahasa perhubungan luas di negara ini. Sehubungan ini, ia memang layak diguna dalam sistem pendidikan negara sebagai wahana pemikiran. Melaluinya, mata pelajaran sekolah dan kursus institut pengajian tinggi sudah tentu dapat disampaikan dan difahami dengan baik.

Penguasaan bahasa antarabangsa, khususnya bahasa Inggeris adalah penting. Hal ini dipantau melalui Dasar Memartabat Bahasa Melayu Memperkukuh Bahasa Inggeris (MBMMBI). Walaupun, ia digubal untuk menggantikan Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan Matematik dalam Bahasa Inggeris (PPSMI), Dasar MBMMBI sebenarnya adalah Dasar Pendidikan Bahasa di negara ini.
Dasar Pendidikan Bahasa ini ikut menganjurkan kemajmukan etnik dan kepelbagaian budaya yang menjadi asas pembentukan negara bangsa dan Malaysia itu sendiri. Dengan ini, bahasa ibunda dibenarkan dikembangkan dengan pesatnya dalam sistem pendidikan negara, selain digalakkan kekal sebagai warisan budaya etnik yang utuh.

Walaupun Dasar MBMMBI kelihatan semata-mata menjurus kepada bahasa Melayu dan bahasa Inggeris, ia sebenarnya ikut meliputi perkembangan bahasa Mandarin dan Tamil di sekolah vernakular, dengan secukupnya. Dengan adanya strategi khusus lagi betul melalui Dasar MBMMBI, pendidikan bahasa Inggeris bukan saja pasti akan bertambah baik. Tetapi lebih penting lagi ia akan menghasilkan bangsa Malaysia akan mempunyai peningkatan kecekapan dalam bahasa antarabangsa yang penting ini.

Kita perlu meyakini Dasar MBMMBI ini, khususnya bahagian berkenaan dengan bahasa Inggeris. Oleh itu, kita tidak boleh sekali-kali menyelesaikan masalah golongan muda kita yang kurang cekap dalam bahasa Inggeris dengan cara yang cepat lagi mudah, seperti yang dicadangkan oleh pihak tertentu, iaitu dengan mengembalikan persekolahan aliran bahasa Inggeris.

Mereka ini, khususnya daripada Orang Melayu, nampaknya tidak memahami, apatah lagi menghayati nilai bahasa Melayu kepada bangsa Melayu khasnya dan bangsa Malaysia amnya. Sesungguhnya penggunaan bahasa Inggeris akan menyebabkan kita bergantung kepada Barat, khususnya United Kingdom dan Amerika Syarikat.

Pergantungan ini yang tidak dapat dielakkan pada zaman globalisasi perlu dipastikan wujud dalam bentuk bahasa Inggeris sebagai bahasa sumber ilmu saja. Dalam konteks ini, bahasa Melayu perlu menjadi bahasa ilmu kerana dengan peranan ini sahajalah, ia berpeluang berkembang dengan lebih pesat lagi sebagai bahasa besar, dan tidak hanya wujud sebagai bahasa kecil di sisi bahasa Inggeris.

Sumber : http : //www.bharian.com.my/

ISU ALAM SEKITAR : Kerajaan cari jalan cegah kegiatan 'biopiracy'



KUALA LUMPUR - Kerajaan sedang mengadakan konsultasi dengan pelbagai pihak bagi mencegah kegiatan 'biopiracy', iaitu satu kegiatan yang mana pihak tertentu membawa keluar sumber biodiversiti tempatan tanpa kebenaran sehingga merugikan negara.

Timbalan Setiausaha Bahagian Pengurusan Biodiversiti dan Perhutanan Kementerian Sumber Asli dan Alam Sekitar, K. Nagulendran berkata kegiatan itu bukan sahaja berlaku secara fizikal tetapi juga etnologikal iaitu melalui ilmu tradisional dan amalan rakyat tempatan.

"Kami ada satu contoh di Sarawak yang mana saintis Amerika mendapatkan pengetahuan daripada Orang Asli mengenai sebatang pokok dan menghasilkan produk daripada pokok tersebut. Pada masa ini ujian klinikal dilakukan terhadap pokok itu, kemungkinan untuk anti HIV.

"Jadi semua ini (produk biodiversiti) mempunyai potensi...yang penting ialah ilmu tradisi yang ada pada masyarakat pribumi kita perlu dijaga dengan baik," katanya.

Beliau berkata demikian kepada pemberita ketika ditemui pada sesi konsultasi dengan masyarakat Orang Asli, komuniti setempat dan badan bukan kerajaan mengenai draf Rang Undang-Undang Sumber Biologi dan Perkongsian Faedah (RUU ABS) di sini, hari ini.  

Sesi konsultasi itu dipengerusikan Timbalan Menteri Sumber Asli dan Alam Sekitar Tan Sri Joseph Kurup yang turut menjangkakan bahawa RUU ABS yang antara lain, objektifnya mencegah kes 'biopiracy', sedia dibentangkan di Dewan Rakyat pada sesi akan datang.

Nagulendran berkata sebelum ini hanya ada garis panduan daripada Unit Perancang Ekonomi yang mengenakan syarat kepada penyelidik luar untuk mengisi borang tertentu terlebih dahulu sebelum melakukan penyelidikan.

"Dan mereka juga perlu maklum kepada kerajaan apa sahaja yang mereka keluarkan daripada negara. Ini hanya garis panduan, bukan undang-undang, kami khuatir ada benda yang keluar dari negara tanpa kebenaran," katanya.

Namun begitu, beliau berkata tiada rekod yang tepat mengenai jumlah kes 'biopiracy' kerana tiada pihak berkuasa dan agensi yang memantau.

"Terus terang kami hanya tahu perkara ini berlaku namun tidak tahu berapa jumlah kes...kami berharap dengan undang-undang ini dan masyarakat telah melihat nilai biodiversiti, mungkin akan ada pihak berkuasa berwibawa yang akan memantau  kes-kes seumpama itu," katanya.

Terdahulu semasa berucap, Kurup berkata ketiadaan pusat-pusat pemeriksaan tambahan dengan kemudahan dan teknologi moden terkini turut memudahkan akses dan pengeluaran sumber berkenaan dilakukan.

Katanya antara negara yang aktif mencegah kegiatan 'biopiracy' pada masa ini ialah India dan Filipina. - Bernama

ISU PENDIDIKAN : Patut atau tidak pelajar sekolah dirotan?


Oleh : Tan Sri Alimuddin Mohd Dom

"BAGI saya boleh … 'anytime' cikgu boleh merotan atas kesalahan yang difikirkan perlu, syarat merotan di bawah paras lutut dan kemudian harus dirotan di hadapan murid lain." Demikian pandangan seorang pembaca dalam ruangan 'facebook.com/utusan_online' yang disiarkan dalam akhbar Utusan Malaysia baru-baru ini.

Kini cadangan guru dibenarkan merotan pelajar yang melanggar disiplin sekolah telah banyak dibincangkan dalam akhbar dan media sosial. Walaupun ada pendapat yang menentang namun ada juga yang menyokong kerana merasakan guru mempunyai peranan besar membantu menangani salah laku pelajar.

Menurut mereka jika masalah disiplin tidak ditangani dengan betul ketika pelajar berada di bangku sekolah dikhuatiri boleh menimbulkan masalah lebih besar apabila mereka meninggalkan sekolah nanti.

Sesungguhnya amat merisaukan apabila melihat angka statistik dan pemaparan melalui media massa gejala sosial di kalangan remaja. Misalnya isu 'mat rempit,' apa yang mereka lakukan bukan sahaja membahayakan diri sendiri tetapi turut menjejaskan keselamatan orang lain. Lebih membimbangkan mereka sudah berani mencabar pihak berkuasa dan merempit di tempat yang terbuka. Ada ketikanya orang awam turut dikasari hanya kerana cuba menasihati perbuatan yang tidak berfaedah itu.

Ini belum lagi dikira jumlah penagih dadah yang kian bertambah. Kesan daripada penagihan dadah boleh menimbulkan gejala sosial lain seperti berlaku kes jenayah, penyakit HIV dan kemerosotan nilai diri sebagai seorang insan.

Penagihan bukan sahaja menjadikan diri mereka tidak terurus tetapi sanggup pula mencederakan orang lain malah ibu bapa sendiri sekiranya apa yang dikehendaki tidak ditunaikan terutama keinginan mendapatkan wang.

Jenayah lain seperti pecah rumah, curi motosikal, meragut, bergaduh dan gengsterisme kerap dilaporkan dalam akhbar. Perbuatan ini bukan sahaja berlaku di bandar besar tetapi turut berlaku di kampung dan kawasan pedalaman. Tidak dinafikan gejala itu mungkin mula bertunas ketika mereka berada di bangku sekolah.

Sering kita mendengar isu ponteng, membuli, mencuri, vandalisme dan bergaduh berlaku di kalangan pelajar. Sekiranya tidak dicegah daripada awal ia boleh memudaratkan apabila mereka terus melakukannya selepas meninggalkan bangku sekolah nanti.

Bagi mencegah dan mendidik pelajar yang melanggar disiplin ada yang mencadangkan dikembalikan semula hukuman rotan atau corporal punishment. Tambah mereka semua guru seharusnya dibenarkan merotan pelajar. Bagi mereka hukuman itu tidak akan menimbulkan tentangan jika dilakukan dengan betul. Buat masa ini hanya pengetua atau guru yang diberikan kuasa boleh merotan pelajar dengan syarat dilakukan di tempat tertutup, direkodkan dan ibu bapa dimaklumkan akan hukuman itu.

Namun demikian ada yang mempertikaikan pendapat tersebut mempersoalkan mengapa peraturan lapuk itu ingin dihidupkan semula. Menurut mereka keadaan dan zaman telah banyak berubah. Hukuman rotan boleh menimbulkan banyak mudarat dibandingkan dengan kebaikan.

Dari sudut psikologi emosi pelajar yang dirotan boleh terganggu, malu kepada rakan dan merasa rendah diri terutama apabila bersua dengan guru yang merotan mereka. Lebih bahaya boleh menimbulkan perasaan dendam terhadap guru dan sekolah.

Kerap kita mendengar kereta guru dirosakkan, perbuatan vandalisme dan perasaan benci kepada sekolah. Walaupun tujuannya murni iaitu untuk mendisiplinkan pelajar tetapi boleh memberi kesan sebaliknya. Lebih parah mungkin boleh berlaku kejadian mencederakan guru dan merosakkan harta benda sekolah.

Sesungguhnya untuk menangani salah laku pelajar Kementerian Pelajaran telah mengeluarkan garis panduan melalui Peraturan- Peraturan Pelajaran (Disiplin Sekolah) 1959, iaitu Perkara 8.3.1. (b) di mana guru boleh merotan pelajar lelaki sahaja dihadkan di tapak tangan atau di punggung dengan arahan Guru Besar tanpa mendatangkan kecederaan.

Hukuman rotan semata-mata bertujuan mendidik dan dilakukan di tempat tertutup. Dijelaskan juga kebenaran merotan ini bermakna hukuman deraan lain seperti menampar, mencubit, menumbuk, mengetuk atau tindakan lain yang seumpamanya adalah dilarang sama sekali.

Berbeza di negara maju di mana terdapat peraturan yang dinamakan student rights atau 'hak asasi pelajar' di mana mereka diberi perlindungan ketika berada di sekolah termasuk tidak boleh dikenakan sebarang deraan fizikal.

Ini bermakna pelajar tidak boleh dirotan dan menjadi suatu kesalahan sekiranya dilakukan oleh guru atau pentadbir sekolah. Mereka ada kaedah tertentu bagi menangani pelajar yang bermasalah seperti melalui sesi kaunseling atau merujuk terus kepada ibu bapa pelajar tersebut.

Sesungguhnya dalam sistem pendidikan kita kaedah merujuk pelajar kepada kaunselor telah lama dipraktikkan. Setiap sekolah mempunyai kaunselor yang terlatih. Melalui Surat Pekeliling Iktisas Bil. 1/1985 Penubuhan Jawatan Kuasa Bimbingan Pelajar Sekolah bertujuan memberi peluang kepada pelajar yang bermasalah termasuk melanggar disiplin mendapat perkhidmatan kaunseling. Melalui perbincangan dan bimbingan secara profesional dijangkakan pelajar itu akan sedar kesalahan yang dilakukan dan tidak mengulangi lagi perbuatan tersebut.

Hakikatnya guru perlu berhati-hati ketika merotan pelajar kerana jika mendatangkan kecederaan serius mereka boleh didakwa di mahkamah sekiranya ibu bapa membuat aduan polis.

Mereka boleh didakwa mengikut Seksyen 31 (1) (a) Akta Kanak-Kanak 2001 yang memperuntukkan hukuman denda tidak lebih RM20,000 atau penjara maksimum 10 tahun atau kedua-duanya sekali.

Walaupun niat merotan itu murni iaitu untuk mendidik pelajar tetapi boleh mendatangkan mudarat dan menjadi mimpi ngeri kepada guru jika dilakukan secara berlebihan.

Justeru semua guru adalah guru disiplin. Ini bermakna semua guru bertanggungjawab dan berperanan membimbing, menasihati dan menunjuk ajar pelajar. Ibu bapa dan komuniti pula perlu terlibat dalam menangani permasalahan tersebut.

Keprihatinan semua pihak terhadap salah laku pelajar hari ini akan berupaya mengurangkan jumlah gejala sosial di kalangan remaja di masa akan datang.

PENULIS ialah Pengerusi Yayasan Guru Malaysia Berhad.

Sumber : http : //www.utusan.com.my/

ISU PERKHIDMATAN AWAM : Bonus raya setengah bulan


KUALA LUMPUR - Datuk Seri Najib Tun Razak hari ini mengumumkan bahawa kerajaan bersetuju membayar bonus setengah bulan gaji dengan bayaran minimum RM500 kepada penjawat awam.

Perdana Menteri yang juga Menteri Kewangan turut mengumumkan bahawa kerajaan bersetuju memberi Bayaran Khas Kewangan sebanyak RM500 kepada pesara kerajaan.

Bayaran itu akan dibuat pada 9 Ogos ini, katanya dalam kenyataan di sini.

Pemberian bonus dan bayaran khas itu akan memanfaatkan seramai 1.27 juta penjawat awam persekutuan dan 657,000 pesara kerajaan.

Najib berkata pemberian bonus dan bayaran khas kewangan itu dibuat berdasarkan kedudukan dan kemampuan kewangan kerajaan.

Beliau berkata bayaran itu akan melibatkan anggaran perbelanjaan sebanyak RM2.2 bilion.

Najib berkata pemberian bonus dan bayaran khas itu merupakan penghargaan kerajaan kepada seluruh penjawat awam dan pesara kerajaan.

"Kerajaan sentiasa prihatin dan sangat menitikberatkan kebajikan penjawat awam dan para pesara kerajaan," katanya.

Beliau berharap langkah itu dapat membantu mereka membuat persediaan menyambut Hari Raya Aidilfitri.

Najib berkata pembayaran bonus kepada penjawat awam itu bagi menghargai sumbangan dan dedikasi mereka dalam melaksanakan program pembangunan negara. - Bernama

ISU PENDIDIKAN : #7030 membina generasi bersepadu


Oleh : SAIFUDDIN ABDULLAH

#7030 adalah cadangan nisbah 70 peratus akademik : 30 peratus kokurikulum dalam sistem pendidikan dan latihan (sekolah, IPT dan institusi kemahiran) untuk menggantikan nisbah 90:10 yang diamalkan sejak pertengahan tahun 2000. Ketika 90:10 diumumkan, saya menyokongnya, tetapi menyatakan bahawa nisbah lebih tepat ialah 70:30.

Menurut Falsafah Pendidikan Negara, matlamat pendidikan ialah memperkembangkan lagi potensi individu secara menyeluruh dan bersepadu untuk mewujudkan insan yang seimbang dan harmonis dari segi intelek, rohani, emosi dan jasmani berdasarkan kepada kepercayaan dan kepatuhan kepada Tuhan; dan melahirkan rakyat yang berilmu, bertanggungjawab dan berkeupayaan mencapai kesejahteraan diri serta memberi sumbangan terhadap keharmonian dan kemakmuran masyarakat dan negara.

Untuk merealisasikannya, ia memerlukan strategi yang benar-benar bersepadu dan holistik, termasuk keseimbangan antara akademik dan kokurikulum. 90:10 adalah permulaan baik.

Kini, langkah-langkah KPM, contohnya, pentaksiran berasaskan sekolah dan 1Murid 1Sukan; dan Kementerian Pengajian Tinggi (KPT) melaksanakan Dasar Sukan IPT, modul kemahiran insaniah dan kokurikulum berkredit adalah penambahbaikan yang sesuai.

Namun, di sebalik segala usaha tersebut, sistem pendidikan dan latihan kita masih menghadapi banyak cabaran menggusarkan. Dari satu segi, keperibadian generasi muda dipersoalkan psikologikal, spiritual dan intelektualnya, hingga kita seakan-akan menghadapi “generasi terhilang”. Dari segi yang lain pula, kebolehasarannya, iaitu tentang kemahiran berkomunikasi, berfikiran kritikal dan bekerja berpasukan dipersoalkan, sedangkan kita memerlukan “generasi terbilang”.     

Faktor yang mengakibatkan masalah ini pelbagai. Tetapi, faktor utamanya ialah soal kelemahan, kekangan dan pengiktirafan yang dihadapi kokurikulum. Oleh sebab pemberatannya sekadar 10 peratus sahaja, maka, walau sebaik mana pun ia dilaksanakan, namun, ia tidak dapat membuahkan keberhasilan yang diidamkan.

Dari satu sudut, ada pihak berkepentingan (pelajar/pelatih, ibu bapa, guru/pensyarah/jurulatih, alumni, masyarakat sivil, perniagaan) menganggap kokurikulum tidak penting. Ia dianggap tempelan sahaja. Keterlibatan tidak serius atau berterusan.

Tiada budaya kokurikulum yang kondusif. Yang kurang bakat pun diangkat. Akhirnya, walaupun dibuat seperti melepaskan batuk di tangga sahaja, tetapi, dek kerana kokurikulum dikira 10 peratus sahaja, mereka dapat juga menaiki tangga pendidikan, latihan, jawatan dan sebagainya. 90:10 menyelamatkannya. 

Sebaliknya, di sudut lain, ada pihak berkepentingan menganggap kokurikulum amat penting. Ia dianggap integral. Keterlibatannya serius dan berterusan. Budaya kokurikulum yang kondusif diwujudkan. Yang berbakat diangkat.

Tetapi, malangnya, di sebalik segala kesungguhan dan pengorbanannya, dek kerana kokurikulum dikira 10 peratus sahaja, mereka dapati segala titik peluh itu tidak berbaloi. 90:10 menghukumnya.

Sebab itu pemberatan kokurikulum mesti ditingkatkan kepada 30 peratus. Supaya memberi pengiktirafan dan motivasi yang sewajarnya. Supaya Falsafah Pendidikan Negara direalisasikan dengan optimum.

Budaya kokurikulum yang baru dan kondusif perlu diwujudkan. Ia meliputi pindaan perundangan dan peraturan sedia ada, mewujudkan kerangka governans yang melibatkan semua pihak berkepentingan, pengukuhan matlamat dan objektif, pandangan alam dan pemikiran progresif, sistem, motivasi, organisasi, penasihat, jurulatih, teknikal dan penghakupayaan pelajar.

Sebenarnya, universiti-universiti terbaik dunia memberikan pemberatan yang besar terhadap kokurikulum. Untuk memasukinya, calon perlu mempunyai pengalaman, contohnya, kesenian, kesukanan atau keusahawanan yang bertaraf dunia. Sekadar mewakili sekolah tidak memadai. Pemberatan kokurikulum jauh melewati 10 peratus, malah menghampiri 50 peratus.

Pada realitinya pula, dunia kerjaya, perniagaan dan sebagainya memberi tumpuan dan imbuhan tinggi terhadap kokurikulum. Mereka yang cemerlang dalam pelbagai bidang adalah mereka yang aktif kokurikulum.  

Justeru, masanya telah tiba untuk kita melaksanakan #7030.

Sumber : http : //www.sinarharian.com.my/