SAIFUDDIN ABDULLAH
15 Mei ialah Hari
Belia Negara. Ia disambut setiap tahun dengan pelbagai aktiviti di pelbagai
peringkat bagi menyatakan pengiktirafan terhadap belia dan pembangunan belia. Ia
juga bertujuan mengiktiraf suara belia.
Kita mempunyai kerangka pembangunan
belia yang komprehensif.
Dari segi
organisasi, pada 1948, Majlis Belia Malaysia (MBM) ditubuhkan sebagai badan
gabungan kebangsaan bagi persatuan-persatuan belia. Pada 1964, Kementerian
Belia dan Sukan (KBS), masa itu Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan,
ditubuhkan.
Pada 1972, Majlis
Perundingan Belia Negara (MPBN) ditubuhkan sebagai forum perundingan rasmi
antara MBM mewakili suara belia dan KBS yang mewakili kerajaan. Ketika
melancarkannya, Allahyarham Tun Abdul Razak menyifatkannya sebagai “parlimen
belia”.
Dari sinilah suara
belia diambil kira dalam banyak dasar dan program pembangunan belia sebelum
diluluskan Kabinet atau Parlimen. Antara paling penting ialah Dasar Belia
Negara (DBN) 1985, yang pada 1997, diganti dengan Dasar Pembangunan Belia
Negara (DPBN), dan Akta Pertubuhan Belia dan Pembangunan Belia.
Dari segi
kerajaan, di samping KBS, terdapat lebih 10 buah kementerian dan agensi lain
yang terlibat dalam mendengar suara belia bagi membangunkan belia. Jalinan
kerjasama antara kerajaan dan MBM (serta beberapa jaringan belia yang lain) ini
telah dilaksanakan dari peringkat kebangsaan hinggalah ke peringkat akar umbi.
Kerajaan
mengiktiraf suara belia. Ini terbukti apabila beberapa dasar dan program
kerajaan adalah datang, antara lain, melalui suara belia. Contohnya ialah
DBN/DPBN, Universiti Islam, Bank Islam, Skim Rumah Pertamaku dan Dana 1Belia
1Malaysia. Terbaru, ialah pindaan Akta Universiti dan Kolej Universiti (AUKU)
yang membolehkan mahasiswa berpartisipasi dalam politik.
Persoalan
berikutnya ialah bagaimana meningkatkan pengiktirafan terhadap suara belia?. Ia
wajar dimulakan dengan memperbaharui definisi belia kita kini, iaitu, 15-40
tahun. Definisi Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) ialah 15-24 tahun.
Semasa mendraf
DPBN, saya mencadangkan definisi kita diturunkan, tetapi ditolak. Justeru, saya
menyokong cadangan KBS untuk definisi baru, iaitu 15-30 tahun.
Definisi ini
digunakan dalam Parlimen Belia. Ia menjadi pentas amat penting bagi perwakilan
belia menyuarakan idea, pendapat dan pendirian atas pelbagai isu pembangunan
tempatan, negara dan antarabangsa.
Pendidikan
politik perlu diwujudkan dalam sistem pendidikan. Contohnya, di sekolah
menengah, ialah dengan mengadakan pilihan raya untuk memilih lembaga pengawas.
Di IPT, ialah dengan membenarkan mahasiswa menguruskan sendiri pilihan raya
kampus.
Suara belia perlu
ditingkatkan dalam proses membuat keputusan. Justeru, perwakilannya perlu
dilantik Ahli Dewan Negara dan Pihak Berkuasa Tempatan.
Kedudukannya yang
sedia ada dalam Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK) perlu
dibuat berasaskan pemilihan oleh belia dan bukannya lantikan dari atas. Jumlah
Ahli Dewan Rakyat berumur belia perlu ditambah.
Kita perlu secara
serius memikirkan untuk menurunkan umur layak mengundi dari 21 kepada 18 tahun.
Perkara-perkara
lain juga perlu dirancang dan dilaksanakan. Tetapi, pokoknya, semuanya perlu
menepati, antara lain, dua pendekatan utama. Pertama, ialah pendekatan
“penghakupayaan belia” (youth empowerment). Ia meliputi aspek-aspek partisipasi
penuh belia dan perwakilan belia.
Kedua, ialah
pendekatan “suara yang bermakna” (voice that matters). Ia meliputi aspek-aspek
sumber primari suara, nilai suara, keberkaitan nilai suara dan halangan
terhadap suara.
Meningkatkan
pengiktirafan suara belia bukanlah mudah, tetapi sekurang-kurangnya kita perlu
menyediakan peta jalan yang jelas.
Sumber : http : //www.sinarharian.com.my/
Tiada ulasan:
Catat Ulasan